บาบ้าปาป้าเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง แต่มีขนตาแถมยังตัวสีชมพูอีกต่างหาก สำหรับคนเจนวายปลายๆ ไปถึงต้นเจนเอ็กซ์ที่ได้ดูการ์ตูนเรื่องนี้เมื่อหลายปีก่อน แม้จะเป็นแค่ตอนละสั้นๆ ไม่กี่นาที แต่ทุกคนก็โดนตกด้วยความใจดี แสนจะยืดหยุ่นทั้งตัวและหัวใจ
บาบ้าปาป้าเกิดมาจากสองสามีภรรยา อันแนต ติซง สถาปนิกและนักเขียนชาวฝรั่งเศส และ เทลัส เทเลอร์ อาจารย์ด้านวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกัน ตอนเดินเล่นอยู่ในสวนลุกซ็องบูร์ก กรุงปารีส
เทลัสได้ยินเด็กน้อยคนหนึ่งพูดกับพ่อแม่ ฟังเสียงคล้าย “บา บา บา บา” เทลัสผู้ไม่รู้ภาษาฝรั่งเศส หันไปถามอันแนตว่าภาษาที่เด็กน้อยพูดออกมาแปลว่าอะไร
“เด็กน้อยอยากกินขนมน้ำตาลสายไหม” ซึ่งภาษาฝรั่งเศสเรียกว่า “บาร์ป อะ ปาป้า (barbe a papa)”
ทั้งคู่แวะนั่งในร้านอาหารและเริ่มวาดการ์ตูนบนกระดาษทิชชู จนออกมาเป็นตัวกลมๆ สีชมพูและตั้งชื่อให้ว่า “บาบ้าปาป้า (Barbapapa)” เจ้าลูกแพร์สีชมพูที่เปลี่ยนรูปร่างเป็นอะไรก็ได้
เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเมื่อปี 1970 หรือ 52 ปีที่แล้ว
วันนี้เทลัส เทเลอร์ ไม่อยู่แล้ว
.
บาบ้าปาป้ากลับมามีชีวิตในความทรงจำเราอีกครั้งเมื่อสำนักพิมพ์ Kidscape นำมาแปลสองเล่มคือ “กำเนิดบาบ้าปาป้า” และ “การเดินทางของบาบ้าปาป้า”
สำหรับเล่มกำเนิดบาบ้าปาป้าเหมือนพาเรากลับไปทำความรู้จักกันใหม่อีกครั้ง และทำให้เรารู้ว่าภายใต้รอยยิ้มใจดีและรูปร่างที่ยืดหยุ่นของบาบ้าปาป้ามันเริ่มต้นมาจากการอยากทำให้คนอื่นรัก
บาบ้าปาป้าเกิดที่สวนหลังบ้านของฟรองซัว เด็กชายผู้เป็นเพื่อนคนแรกในโลกของบาบ้าปาป้า
และเพราะไม่ใช่มนุษย์ แถมรูปร่างก็หาคำจำกัดความไม่ได้ บาบ้าปาป้าจึงต้องออกจากบ้านแล้วเดินทางไปหลายต่อหลายแห่งเพื่อหาที่ที่เหมาะกับตัวเอง
ไปสวนสัตว์ก็อยู่ในกรงขัง แต่พอพบว่าตัวเองเปลี่ยนรูปร่างได้ เลยลอดผ่านลูกกรงออกมา พอเป็นอิสระก็ได้พบเจอกับสิงสาราสัตว์ต่างๆ ก่อนจะพบว่าการทำตัวให้เหมือนสัตว์เหล่านั้น ก็ไม่ทำให้พวกมันนับบาบ้าเป็นเพื่อนอยู่ดี
ถึงคราวผจญในเมืองใหญ่ การไม่ถูกนับว่าเป็นพวกใคร ทำให้บาบ้าปาป้าเศร้าจนน้ำตาไหล
จนเมื่อมีเหตุการณ์ไฟไหม้เข้ามา เจ้าลูกแพร์สีชมพูก็ช่วยชีวิตทุกคนที่กลายเปลี่ยนร่างเป็นบันไดให้ไต่ลงมา นั่นน่าจะเป็นครั้งแรกที่บาบ้าปาป้าได้ใช้ความเป็นตัวเองช่วยเหลือผู้อื่น และคนอื่นก็ชื่นชมบาบ้าปาป้าในความไม่เหมือนใครแบบนี้
ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่บาบ้าปาป้ารู้ว่าตัวเองเป็นที่พึ่งพาได้ โดยไม่ต้องเหนื่อยกับการทำตัวให้เหมือนใคร หรือ รอให้ใครมารัก
จนมาถึงวันที่บาบ้าปาป้าได้เป็นที่รักด้วยตัวของตัวเอง บาบ้าปาป้าดัง บาบ้าปาป้ากลายเป็นวีรบุรุษ แต่บาบ้าปาป้ารู้สึกว่าอยากกลับบ้าน
บ้านคือฟรองซัว เพื่อนคนแรกในโลกที่รักบาบ้าปาป้าไม่ว่าจะตัวสีอะไรหรือยืดหยุ่นเปลี่ยนร่างได้ล้านแปดแค่ไหน
บาบ้าปาป้ามั่นใจในบ้านหลังนี้เสมอ จึงอยากกลับมา พ่อแม่ของฟรองซัวก็สร้างบ้านจริงๆ ให้กับบาบ้าปาป้า
แต่ไม่ว่าจะมีบ้านหรือไม่มีบ้าน การได้กลับมาอยู่กับคนที่ไม่ต้องพยายามให้รักแต่รักเราจริงๆ นั่นเรียกว่าบ้านแล้ว
