คุณทกโก คือคนไร้บ้านความจำเสื่อมในกรุงโซล ที่จู่ๆ ก็ได้มาทำงานในร้านสะดวกซื้อ และใช้ความไม่สะดวกไปเสียทุกอย่างของตัวเอง ไปเปลี่ยนชีวิตหลายต่อหลายคน
ทกโก ไม่ใช่ชื่อจริงของคุณทกโก แต่เป็นชื่อของคนไร้บ้านรุ่นพี่ที่ตายจากไปก่อน คุณทกโกเบอร์สองจึงยืมชื่อคุณทกโกเบอร์หนึ่งมาใช้เพื่อให้คนความจำเสื่อมอย่างตัวเองไม่ลืมว่าเคยมีผู้ชายคนนี้อยู่บนโลก
คุณทกโกจึงเหลืออยู่คนเดียว และคุณทกโกคนนี้กิน นอน ใช้ชีวิต อยู่ในสถานีรถไฟความเร็วสูงของกรุงโซล จนวันหนึ่งเขาเก็บกระเป๋าสตางค์ของ ‘คุณนายยอม’ ได้ ชายไร้บ้านจึงได้มายืนประจำอยู่หลังเคาน์เตอร์ร้านสะดวกซื้อแบบงงๆ
คุณนายยอมเป็นอดีตครูและเป็นเจ้าของร้านสะดวกซื้อที่ยอดขายไม่ดีนักชื่อ Always แต่คุณนายยอมไม่ได้เล็งผลเลิศ หวังแค่รายรับที่เข้ามามีเพียงพอจ่ายค่าจ้างและค่าใช้จ่ายต่างๆ ในร้านได้ ส่วนตัวเองก็กินบำนาญครูเกษียณไป
หนังสือเล่มนี้แปลเป็นไทยว่า “ร้านไม่สะดวกซื้อของคุณทกโก” เพราะเค้าเองไม่มีคุณสมบัติใดๆ เลยที่เหมาะกับการเป็นพนักงานขาย เช่น มนุษย์สัมพันธ์เลิศ พูดคล่อง เชียร์สินค้าเก่ง คิดเลขเร็ว หูตาไวสำหรับกันขโมย ฯลฯ ตรงกันข้าม คุณทกโกเอาแต่หลบตา พูดจาติดอ่าง แต่งตัวท่าทางหรือก็ชวนไล่มากกว่าจะเรียกเข้า
รวมๆ แล้วร้านนี้จึงไม่สะดวกต่อการซื้อ
แต่ไม่กี่เดือน ลูกค้าร้าน Always กลับเพิ่มมากขึ้น
‘ชีฮยอน’ พนักงานขายรุ่นพี่ที่อายุน้อยกว่า ทำงานไปวันๆ เพื่อรอสอบบรรจุข้าราชการ เธอไม่ชอบและสงสัยทุกอย่างในตัวทกโก แต่ก็ต้องยอมแพ้ต่อการนั่งท่องชื่อบุหรี่ทุกยี่ห้อ ทุกรุ่นได้ภายในคืนเดียวของชายไร้บ้านความจำเสื่อมคนนี้ เพื่อเอาไว้สู้กับพวก ‘เจย์เอส’ หรือจอมแสบ ชื่อที่ชีฮยอนเอาไว้เรียกลูกค้าที่ชอบเข้ามาก่อกวนตอนดึกๆ แต่ไม่ซื้อ แทบทุกคืน
ยูทูบสอนการใช้เครื่องคิดเงินของชีฮยอน ก็เกิดจากการยุของคุณทกโกที่บอกว่าน่าจะมีคนตามร้านสะดวกซื้องงเหมือนเขาเป็นจำนวนมาก คุณทกโกยุให้ชีฮยอนอัดคลิปอย่างใจเย็นเหมือนตอนที่สอนเขา ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นก็คือ ความนิยมในคลิปอย่างสูงจนเธอได้งานใหม่เป็นผู้จัดการร้านสะดวกซื้อ เพราะคลิปนั้นสะท้อนความเอาใจใส่และทำลงไปโดยไม่อวดอ้างอย่างที่คุณทกโกเห็น แต่กลับเป็นชีฮยอนที่ไม่เคยเห็นตัวเอง
กับ ‘ชอนซุก’ พนักงานรุ่นพี่คนละกะ ที่ไม่ชอบขี้หน้าคุณทกโกมาตั้งแต่แรก เธอสัญญากับตัวเองว่าจะต้องปกป้องร้านจากชายไร้บ้านที่เจตนาไม่บริสุทธิ์(แน่ๆ) ไว้ให้ได้
กลับบ้านไป ชอนซุกไม่เคยมีความสุข สามีหนีออกจากบ้าน ส่วนลูกชายอายุสามสิบ วันๆ เอาแต่เล่นเกมหลังจากลาออกจากงานอย่างไร้คำอธิบาย
“ถ้าลองฟังอีกฝ่าย มันจะแก้ไขได้นะครับ” วันที่ทะเลาะกับลูก ชอนซุกร้องไห้ฟูมฟายอยู่หน้าร้าน ก็เป็นคุณทกโกที่ฟังและเป็นเจ้าของประโยคที่ว่านี้
แถมยังยัดข้าวปั้นใส่มือแล้วบอกชอนซุกว่า “ข้าวปั้นสามเหลี่ยม…เหมาะจะกินตอนเล่นเกม…ที่สุด เอาไปให้ตอนลูกชาย…เล่นเกมนะครับ” เครื่องหมาย… แสดงถึงการพูดติดขัด ไม่เรียงเนื้อเป็นประโยคเดียวกันของคุณทกโก
แต่จนถึงบรรทัดนี้ ไม่ใช่ชอนซุกคนเดียวแน่ๆ ที่สงสัยคุณทกโกมากๆ ว่าก่อนมาเป็นคนไร้บ้าน เขาคือใคร
นักเขียนคิมโฮย็อนทีสร้างคุณทกโกขึ้นมา ไม่ได้เผยแค่มุมฉลาดล้ำๆ แต่การที่คุณทกโกเที่ยวสร้างความสะดวกใจให้คนอื่น หลายครั้งมันเกิดจาก “ความคิดออกแค่นี้” ของเขา
ไม่ว่าจะเป็นการเข้ามาซื้อของของประชากรสุภาพสตรีสูงวัยแล้วบ่นว่าถือของหนัก ปวดหลัง เข้าหู คุณทกโก ไม่รู้จะทำอย่างไร เลยทิ้งร้านไว้ดื้อๆ แล้วเดินถือของไปส่งถึงบ้าน
ผลก็คือ ร้านสะดวกซื้อ Always ได้ลูกค้าประจำอีกเพียบ ยอดขายก็ดีขึ้นผิดหูผิดตา
หรือดึกๆ เกิดปวดท้องหนัก ร้านก็ต้องเฝ้า ไม่รู้จะทำอย่างไรก็เขียนป้ายแปะไว้ที่เคาน์เตอร์ว่า “ข้าศึกบุก รอเดี๋ยวนะครับ” ก็ทำให้ลูกค้าบางรายหลุดหัวเราะออกมาได้ รอจนเขากลับมาถึงได้รู้ว่าเพราะโรคลำไส้แปรปรวนเป็นต้นเหตุ
“เพราะงั้น…เวลาปวดอึกระทันหัน จะทนไม่ค่อยได้…เมื่อกี๊…ผมก็คิดเหมือนกัน…ว่าจะติดไว้ที่ประตู ก็เลยก้มหาเทปใส…แต่พอก้ม มันก็ อึก..มะ…เหมือนจะราดน่ะครับ” น้ำเสียงยังตะกุกตะกักเหมือนเดิม แต่เพราะความซื่อทำให้เหตุการณ์ผ่อนคลายลงเยอะ
ยังมีอีกหลายชีวิตที่เปิดประตูเข้ามาเจอคุณทกโก แต่ได้อะไรกลับไปมากกว่าของในมือเสมอๆ
พูดอย่างนี้เดี๋ยวจะหาว่าชมคุณทกโกเกินไป เพราะจริงๆ เขาก็ได้อะไรหลายอย่างจากร้านไม่สะดวกซื้อเหมือนกัน จนความทรงจำค่อยๆ กลับมา
ตอนท้ายของหนังสือนักเขียน คิมโฮยอน เขียนเอาไว้ว่า สุดท้ายแล้วชีวิตก็คือความสัมพันธ์ และความสัมพันธ์ก็คือการสื่อสาร ความสุขเกิดขึ้นได้เมื่อแบ่งปันจิตใจกับคนที่อยู่ข้างๆ
ส่วนคนที่กำลังทุกข์สุดใจ อย่าจมอยู่กับแม่น้ำสายนั้น
ท้ายสุดของหนังสือเล่มนี้ เล่าถึงการกลับไปหาทุกข์สาหัสของคุณทกโก หลังไปหลบหนาวที่ร้านสะดวกซื้ออยู่พักใหญ่
ความหยำเปและเห็นแก่ตัวของหลายชีวิตในร้านสะดวกซื้อสอนคุณทกโกว่า แม่น้ำไม่ได้มีไว้ให้เราทิ้งตัวลงไปแต่มีไว้ให้เราข้ามต่างหาก
พูดง่ายแต่ทำยาก หากการเดินออกจากพื้นที่อบอุ่นและปลอดภัยอย่างร้าน Always ของคุณทกโก บอกเราอย่างนั้น
